Diagnostyka bezdechu we śnie

Najczęściej zgłaszanym objawem nieleczonego bezdechu we śnie jest głośne chrapnie z towarzyszącymi przerwami w oddychaniu, a w ciągu dnia występująca senność, ciągłe zmęczenie i zaburzenia koncentracji uwagi. Wielu chorych wskazuje dodatkowo na pogorszenie funkcji intelektualnych, upośledzenie pamięci lub objawy depresji. Kolejne pomiary ciśnienia krwi powyżej normy, pomimo leczenia, zaburzenia rytmu serca (np. napadowe migotanie przedsionków) czy zmniejszenie potencji/libido mogą stanowić również objawy nieleczonego schorzenia.

Obturacyjny bezdech we śnie polega na wielokrotnym występowaniu podczas snu okresów, w których albo przypływ powietrza przez drogi oddechowe jest zbyt mały (spłycenie oddychania), albo w ogóle go nie ma (bezdech) zakończonych wybudzeniami (najczęściej nieuświadamianymi). Wielokrotne wybudzenia (często kilkaset razy w ciągu nocy) przyczyniają się do fragmentacji snu. Chorobę rozpoznaje się, jeśli średnio w każdej godzinie snu pojawi się przynajmniej pięć epizodów zaburzeń oddychania trwających nie krócej niż 10 sekund w przypadku występowania objawów klinicznych lub co najmniej piętnastu przy braku ich odczuwania.

Bezdechu nie można bagatelizować. Istnieje związek między jego występowaniem a śmiertelnością z przyczyn sercowo-naczyniowych. Bezdech powoduje przede wszystkim niedotlenienie, które niesie za sobą poważne konsekwencje dla całego organizmu. Sen staje się nieefektywny, a organizm się nie regeneruje. Wzrost aktywacji układu współczulnego, stres oksydacyjny, uszkodzenie śródbłonka naczyń krwionośnych, zaburzenie wydzielania hormonów (w tym testosteronu) przyczynia się nie tylko do obniżenia jakości, ale także do skrócenia życia dotkniętych nim osób. Zaburzenia snu są również przyczyną wielu wypadków. Kierowcy to podstawowa grupa zawodowa, do której się zwracamy, mobilizując do diagnostyki i leczenia.

Dla rozpoznania konieczna jest obiektywna ocena podczas snu, czyli tzw. badanie polisomnograficzne, które w sposób nieinwazyjny mierzy funkcję układu oddechowego i krążenia podczas snu. To na jego podstawie określana jest liczba zaburzeń oddychania (przerw lub spłyceń oddychania) przypadających na godzinę snu.

Leczenie jest określane indywidualnie dla każdego chorego i jest zależne od stopnia zaawansowania choroby. Otyłość jest wskazaniem do redukcji masy ciała. U części chorych w przypadku nasilenia zaburzeń o stopniu łagodnym, u których występują zaburzenia anatomiczne nosa lub gardła, rozważamy leczenie zabiegowe, laryngologiczne, usztywniające podniebienie miękkie czy udrażniające nos. Metodą, które stosujemy znacznie rzadziej u pacjentów z bezdechem łagodnym, jest aparat ortodontyczny, który podtrzymuje nasadę języka i wspomaga utrzymanie drożności dróg oddechowych. W każdym przypadku bezdechu we śnie – od łagodnego po ciężki – należy jednak brać pod uwagę leczenie z zastosowaniem protezy powietrznej – aparatu podającego powietrze pod dodatnim ciśnieniem (CPAP).

Zadzwoń i dopytaj o szczegóły 32 706 99 10